Projektowanie DSO w obiektach zabytkowych na przykładzie modernizacji Sali Kongresowej
Remont Sali Kongresowej w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie ma zakończyć się za kilka lat, ale sama sala jest nieczynna już od 2014 r. Dlaczego tak długo trzeba było czekać na wznowienie przerwanych prac? Jednym z powodów była konieczność poprawy bezpieczeństwa pożarowego. Zespół Everest5 jest odpowiedzialny za modernizacje wszystkich systemów teletechnicznych na tym obiekcie. Dzisiaj skoncentrujemy się na DSO i kilku kluczowych wskazówkach dotyczących tego systemu w obiektach użyteczności publicznej. DSO (Dźwiękowego Systemu Ostrzegawczego), będących częścią systemu sygnalizacji pożaru, został stworzony z myślą o zapewnieniu bezpieczeństwa i komunikacji w sytuacjach awaryjnych. Ten system umożliwia nadawanie sygnałów ostrzegawczych i komunikatów głosowych w przypadku wykrycia zagrożenia pożarowego przez system sygnalizacji pożarowej lub bezpośrednio przez operatora systemu. Jego głównym celem jest informowanie osób znajdujących się w obiekcie o zaistniałym zagrożeniu oraz kierowanie ich do najbliższych wyjść ewakuacyjnych. Jego podstawowym wymaganiem jest spełnienie wskaźnika zrozumiałości mowy STI (Speech Transmission Index) na poziomie przynajmniej 0,5 (w skali od 0 do 1). Konieczność zapewnienia takiego wskaźnika opisuje specyfikacja techniczna CEN/TS 54-32:2015 Fire detection and fire alarm systems – Part 32: Planning, design, installation, commissioning, use and maintenance of voice alarm systems ( Systemy wykrywania i sygnalizacji pożaru – Część 32: Planowanie, projektowanie, instalacja, uruchamianie, użytkowanie i konserwacja dźwiękowych systemów ostrzegawczych). W celu osiągnięcia jak najlepszego wskaźnika zrozumiałości mowy czas pogłosu pomieszczenia (RT60) powinien być jak najniższy, a głośniki powinny być umieszczone jak najbliżej słuchacza – tak aby do słuchacza docierała jak największa ilość dźwięku bezpośredniego (a nie odbitego). Możemy to uzyskać poprzez wyłożenie jak największej części pomieszczenia materiałami dobrze pochłaniającymi dźwięk. Budynki zabytkowe cechują się jednak tym, że zazwyczaj wykończone są materiałami mocno odbijającymi dźwięk takimi jak: kamienne podłogi, marmurowe ściany, lustra itp. i mało jest tam miejsc gdzie można zastosować materiały pochłaniające (tak jak np. podwieszane sufity akustyczne czy wręcz ustroje akustyczne). Dodatkowo pomieszczenia zabytkowe często cechują się dużą kubaturą, która w naturalny sposób zwiększa czas pogłosu. Zatem duża kubatura, wykończenie pomieszczeń materiałami twardymi i ograniczona możliwość montażu materiałów akustycznych powoduje że pogłosu pomieszczenia (RT60) jest wysoki, co wpływa na pogorszenie zrozumiałości mowy. W celu obliczenia spodziewanego czasu pogłosu oraz wynikającego z niego wskaźnika zrozumiałości mowy, wykonuje się symulacje akustyczne. Polegają one na zbudowaniu komputerowego modelu pomieszczenia i wykończenia go takimi materiałami jakie będą występować w danym pomieszczeniu w rzeczywistość. Do modelu komputerowego wprowadza się również takie głośniki jakie zostaną zamontowane w rzeczywistości (o określonej skuteczności i charakterystyce częstotliwościowej) i pobudza się je sygnałem, który odpowiada mowie ludzkiej. Na tej podstawie dobiera się ilość oraz miejsca montażu materiałów akustycznych mających poprawić akustykę wnętrza oraz liczbę i konkretne typy głośników by móc uzyskać wymagany wskaźnik zrozumiałości mowy oraz odpowiedni poziom ciśnienia akustycznego, który powinien być wyższy niż panujący w pomieszczeniu hałas, wynikający z obecności ludzi oraz ewentualnej pracy pożarowych systemów oddymiania czy napowietrzania pomieszczenia. Proces ten jest często procesem iteracyjnym, gdzie krok po kroku sprawdza się, czy dana liczba głośników czy ilość materiału i jego typ już spełnia założone wymagania. Proces ten powinien być nadzorowany przez zawodowych akustyków posiadających po pierwsze umiejętności do pracy w programie do symulacji akustycznych, ale również posiadających wiedzę pozwalającą im interpretować oraz weryfikować otrzymane wyniki. Każdy bowiem program komputerowy z założenia jest tylko uproszczonym i skończonym w swojej dokładności modelem odwzorowywania rzeczywistości, który w przypadku systemów DSO odwzorowuje złożone oddziaływanie fal akustycznych. Jeżeli jesteś zainteresowany rozszerzeniem wiedzy na temat projektowanie systemów DSO W obiektach zabytkowych, skontaktuj się z nami. Nasze doświadczenie to już ponad 30 obiektów modernizowanych pod okiem konserwatora.
Kinomuzeum – podpisaliśmy umowę w zakresie AV
Z radością ogłaszamy kolejny etap naszej pracy, który symbolizuje dla nas nowe możliwości i wyzwania. Niedawno ogłaszaliśmy zrealizowanie budowy Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Teraz, z dumą informujemy o naszym zaangażowaniu w kolejny projekt w tym pięknym obiekcie. „KINOMUZEUM to miejsce w MSN, gdzie filmy niezależne i eksperymentalne spotykają się z najciekawszymi emanacjami kina głównego nurtu, wspólnie nakłaniając do namysłu nad codziennością i wzbogacając praktyki tworzenia scenariuszy przyszłości.” Everest 5-Technologia w akcji: Projekcja sygnału kinowego jest wyświetlana ze źródła stanowiącego serwer kinowy 2K/4K zgodny z DCI oraz z projektora Barco, który znajduje się w kabinie projekcyjnej. Wszechstronny system nagłośnieniowy oparty jest na rozwiązaniu Meyer Sound. Wszystkie systemy są sterowane z bezprzewodowego tabletu, który steruje m.in. układem strefowym, wyborem źródła sygnału, poziomem głośności urządzeń czy ustawieniem położenia maskownic ekranu. Istnieje możliwość zdalnego wywołania (z tabletu) 5 różnych scen – 16:9, 16:10, 2,39:1, 4:3 lub całkowite zasłonięcie ekranu przez kurtyny. Kino zostało również wyposażone w system wspomagania odsłuchu dla osób niedosłyszących. Zapraszamy do Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Zachęcamy do śledzenia naszej działalności.